Noot van de redacteur: Bijeenkomsten bieden de beste gelegenheid om dichter bij God te komen en de waarheid te verkrijgen. Toch worden we als christenen vaak in verwarring gebracht door de mensen, gebeurtenissen en dingen om ons heen. Die weerhouden ons ervan regelmatig aanwezig te zijn bij bijeenkomsten en zorgen ervoor dat wij onze normale verhouding tot God kwijtraken. Dit alles lijkt gewoon per ongeluk te gebeuren, maar wat gaat erachter schuil? Hoe moeten we precies omgaan met deze mensen, gebeurtenissen en dingen, zodat ze onze aanwezigheid bij bijeenkomsten niet belemmeren?

Ik ben een christen. Begin 2017 leerde ik bij toeval verschillende broeders en zusters kennen. Door met hen Gods woorden te lezen en bijeenkomsten bij te wonen, ontdekte ik dat de Heer al was wedergekeerd, en dat Hij veel waarheden uitdrukte en Zijn werk verrichtte om de mensheid te oordelen en te reinigen. Normaal gesproken kwam ik, wanneer ik maar tijd had, bijeen met mijn broeders en zusters en communiceerde ik Gods woorden. Omdat ik erg ijdel en in mijzelf gekeerd was, ging ik maar heel zelden openhartig om met mijn broeders en zusters als ik een probleem had of als er iets in Gods woorden was wat ik niet begreep; want ik was altijd bang dat ze me zouden uitlachen. De broeders en zusters hebben toen met me gecommuniceerd over hoe God houdt van hen die puur, open en eerlijk zijn; daarom begon ik me erop toe te leggen een eerlijk mens te zijn. Tijdens de bijeenkomsten ging ik openhartig om met mijn broeders en zusters en vertelde ik hun over welk probleem ik ook maar had; dan zochten we de waarheid om het op te lossen. Nadat er enige tijd was verstreken, begon ik me steeds meer bevrijd te voelen, mijn hart was vol vreugde en ik genoot er steeds meer van om bijeen te komen met mijn broeders en zusters.

Enige tijd later kreeg ik werk in een koffiebar. Deze baan was niet erg inspannend en ik hoefde niet veel uren te werken. Zo had ik meer tijd om bijeenkomsten met mijn broeders en zusters bij te wonen. Ik had het gevoel dat God heel vriendelijk voor mij was. Maar niet lang daarna stuitte ik op bepaalde problemen die me ervan weerhielden de bijeenkomsten regelmatig bij te wonen …

Op een dag, toen een bijeenkomst juist zou beginnen, stuurde de manager op mijn werk mij plotseling een bericht online, waarin hij zei dat er iets was opgekomen voor een van mijn collega's en dat ze de dag vrij hadden moeten nemen; daarom vroeg hij me of ik kon invallen. Toen ik het bericht zag, voelde ik me een beetje ongemakkelijk: als ik voor mijn collega zou invallen, zou ik deze bijeenkomst niet kunnen bijwonen en zou ik de gelegenheid voorbij laten gaan om bepaalde waarheden te begrijpen. Bovendien had ik er al mee ingestemd op dit moment een bijeenkomst met mijn broeders en zusters bij te wonen. Stel dat ik niet zou gaan: zouden ze dan denken dat ik was teruggekomen op mijn woord? Maar toen bedacht ik me dat dit iets was van het laatste moment en dat niemand dit had kunnen voorzien; daarom liet ik de manager weten dat ik voor mijn collega zou invallen. Ook al was ik op mijn werk, steeds wanneer ik dacht aan het feit dat ik mijn bijeenkomst niet had bijgewoond, had ik het gevoel dat ik me tegenover hen moest verontschuldigen en maakte ik mijzelf verwijten. Toen ik die avond online ging, vertelde ik een van de zusters wat er die dag was gebeurd en ik verontschuldigde me bij haar. De zuster zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, en we spraken een tijd af voor onze volgende bijeenkomst.

De dag van onze volgende bijeenkomst brak aan, en na het ontbijt keek ik met plezier uit naar de bijeenkomst. Omdat ik zag dat er nog wat tijd over was voordat die zou beginnen, ging ik naar mijn werk om mijn collega’s een tijdje te helpen. Juist op dat moment kwam de eigenaar van de koffiebar opeens binnen. Verrast keek ik hem aan en dacht: “Ik werk hier nu al meer dan twee maanden en nooit heb ik hem de bar zien binnenkomen. Waarom is hij vandaag opeens wél gekomen?” Toen hij mij zag, zei de eigenaar: “Ying, je werkt hier nog niet zo lang en je bent nog niet vertrouwd met het zetten van koffie. Als je hier alle dagen van de week zou werken, zou je niet alleen kunnen leren hoe je koffie moet zetten, maar ook zou je dan meer geld gaan verdienen: zou je dan niet het beste van beide werelden hebben? Trek je werkkleding aan en ga aan de slag! Dan bekijk ik wel wat je kunt verdienen.” Toen ik hem dit hoorde zeggen, was een deel van mij blij. “Ja”, dacht ik, “als ik een dag meer ga werken, zal ik wat meer verdienen.” Maar toen dacht ik: “Maar dan zal ik geen tijd hebben om de bijeenkomsten met mijn broeders en zusters bij te wonen. Maar wat zal de eigenaar van me denken als ik zijn aanbod afsla? Zal hij denken dat ik, een nieuweling, hem niet respecteer omdat ik zijn aanbod heb afgeslagen, en nog wel de eerste keer dat we elkaar hebben ontmoet?” Zo waren mijn gedachten een tijd lang in tweestrijd; uiteindelijk besloot ik zijn aanbod aan te nemen.

Nadat ik al voor de tweede maal een bijeenkomst had verzuimd, had ik echt het gevoel dat ik mijn woord had gebroken, en ik schaamde me te zeer om mijn broeders en zusters onder ogen te komen. Daarom koos ik ervoor hen te ontlopen en alle contact met hen te verbreken. Op den duur kwam ik langzamerhand op een steeds grotere afstand van God te staan. Om me aan te passen aan de sociale trends, begon ik alcohol te drinken en tijd te besteden aan mijn uiterlijk en aan het gebruik van make up. Wanneer ik me verveelde, keek ik naar de modezender, keek ik naar Thaise tv-series, speelde ik computerspellen, enzovoort. Maar in mijn hart voelde ik een grote leegte en ik had vaak een slecht humeur. Toen ik zag dat mijn leven in niets op dat van een christen leek, kreeg ik een sterk schuldgevoel. Later bedacht ik me dat alleen God een mens kan veranderen, en ik wilde me weer bij mijn broeders en zusters voegen door bijeenkomsten bij te wonen en Gods woorden te communiceren. Maar als ik eraan dacht hoe ik me tot tweemaal toe had onttrokken aan het bijwonen van bijeenkomsten, kon ik me niet over mijn schaamte heen zetten. De moed ontbrak mij om met hen in contact te treden.

Een maand later logde ik verstrooid in op facebook. Eenmaal online zag ik dat een zuster mij een bericht had gestuurd, waarin ze vroeg of ik de bijeenkomsten niet had bijgewoond omdat zij iets verkeerds had gedaan. Toen voelde ik me nog schuldiger. Ik bedacht me hoe zorgzaam de broeders en zusters altijd voor mij waren en hoe geduldig ze altijd met mij communiceerden over de waarheid. Zij hadden niets verkeerds gedaan: ik was het die hen met opzet had ontlopen en die ervoor had gezorgd dat deze zuster dacht dat het ging om iets wat zij verkeerd had gedaan. Met dit in mijn achterhoofd legde ik mijn redenen om verstek te laten gaan bij de bijeenkomsten uit aan de zuster. Ze zei dat ik hierover geen schuldgevoel hoefde te hebben en ze moedigde mij aan om online bijeenkomsten bij te wonen. Ik zag dat God mij hielp door middel van deze zuster, wat me zeer ontroerde; opnieuw begon ik bijeenkomsten bij te wonen met mijn broeders en zusters.

Tijdens een bijeenkomst zond de zuster mij Gods woorden: “Elke stap van het werk dat God in mensen verricht, lijkt van buitenaf op interacties tussen mensen, alsof het voortkomt uit menselijke bepalingen of menselijke interventie. Maar achter de schermen is elke stap en alles wat gebeurt een weddenschap van Satan bij God en moeten mensen rechtop blijven staan in hun getuigenis van God. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar Job toen hij werd beproefd: achter de schermen ging Satan een weddenschap aan met God en wat er gebeurde met Job, waren daden van mensen en hun tussenkomst. Achter elke stap die God in jullie verricht, zit Satans weddenschap met God. Achter dit alles vindt er een strijd plaats.” Toen communiceerde ze door te zeggen: “Zoals we kunnen opmaken uit Gods woorden, wekken de mensen, gebeurtenissen en dingen die we dagelijks tegenkomen, uiterlijk de indruk dat ze mensen zijn die onderling op elkaar inwerken. In de geestelijke wereld echter is het Satan die verdeeldheid onder ons zaait en een weddenschap aangaat met God; we moeten standvastig zijn in ons getuigenis. Dat lijkt bijvoorbeeld op de beproevingen waarmee Job te maken had. Al zijn rijkdom werd in één nacht van hem afgenomen. Uiterlijk gezien leek het erop dat alles was gestolen door dieven, maar in werkelijkheid ging het om een verleiding van Satan. Toen Job standvastig bleef in zijn getuigenis, stond Satan beschaamd en nam hij de benen. Satan weet dat wij door bijeenkomsten bij te wonen in staat zijn meer waarheden te begrijpen. Maar hij wil niet dat we de waarheid verkrijgen en Gods uiteindelijke redding bereiken. Daarom probeert hij altijd verdeeldheid onder ons te zaaien door middel van de mensen, gebeurtenissen en dingen om ons heen, zodat we ons verwijderen van God en ons leven schade oploopt door Satan. Kort geleden kreeg je van je manager de vraag of je wilde invallen voor een collega, en de eigenaar van de koffiebar vroeg je of je wilde overwerken. Uiterlijk gezien wekken deze dingen de indruk dat het om mensen gaat die dingen van je vragen, maar in feite zijn zij Satan die verdeeldheid veroorzaakt. Satan maakt gebruik van werk om tijd af te pakken die besteed zou moeten worden aan het bijwonen van bijeenkomsten; daarmee wil hij jou verhinderen voor God te verschijnen en wil hij jouw normale verhouding tot God vernietigen. Dit zorgt er dan voor dat je je verwijdert van God, waardoor je in een steeds slechtere toestand terechtkomt; uiteindelijk leef je in de duisternis. Daarom moeten we Satans bedrieglijke plannen doorzien, volharden in het bijwonen van bijeenkomsten met broeders en zusters en Gods woorden communiceren: want alleen als we deze dingen doen, kunnen we een normale verhouding met God onderhouden en wandelen op de weg naar de redding.”

Toen zond een broeder mij een passage uit de Preken en Communicatie over Binnengaan in het Leven: “Wanneer Satan zijn plannen uitvoert, heeft dat in de eerste plaats betrekking op allerlei typen beproevingen die mensen dagelijks tegenkomen. Daaronder vallen ook allerlei soorten kwade gedachten die zijzelf genereren in hun hart en natuur. Toen Peter zich geconfronteerd zag met dergelijke dingen, bad hij tot God, zocht hij Gods woorden en zocht hij de verlichting en illuminatie van de Heilige Geest. Het zou kunnen zijn dat er dagen van zoeken en meerdere malen van communicatie nodig waren, voordat hij Gods bedoeling en Gods wil begreep. Op deze manier slaagde hij erin zowel God te begrijpen als Satans plannen te doorzien.” Toen communiceerde de broeder door te zeggen: “Niet alleen maakt Satan gebruik van de mensen, gebeurtenissen en dingen om ons heen, met de bedoeling ons te verhinderen om dichter tot God te komen; ook maakt hij gebruik van onze eigen verkeerde gedachten en ideeën, zoals: “Als ik niet overwerk, zal mijn verantwoordelijk manager zeker denken dat ik hem niet respecteer?” “Ik kan meer verdienen als ik af en toe overwerk.” En: “Nu ik twee bijeenkomsten heb verzuimd, zullen mijn broeders en zusters zeker zeggen dat ik op mijn woord ben teruggekomen?”, enzovoort. Satan gebruikt deze gedachten en ideeën om je in verwarring te brengen; zo zorgt hij ervoor dat je het bijwonen van bijeenkomsten laat schieten om je eigen ijdelheid en zelfgerichtheid in bescherming te nemen; dan kun je wat extra’s verdienen. Dat gaat zover dat je zelfs je broeders en zusters ontloopt. Kortom, elk gedrag, elke gedachte of elk idee dat ons afvallig en negatief doet worden, of dat ons verwijdert van God, is afkomstig van Satan. Als we problemen tegenkomen, moeten we wedijveren met Petrus: vaker bidden tot God, Gods wil zoeken, leren onderscheiden welke gedachten en ideeën van God afkomstig zijn en welke van de verdeeldheid die Satan zaait; en voorkomen dat we te grazen worden genomen door Satans bedrieglijke plannen.”

Pas nadat mijn broeders en zusters zo hadden gecommuniceerd, zag ik in dat Satan overal is: hij gebruikte geld om mij te verleiden en om mij ervan te weerhouden bijeenkomsten bij te wonen en dichter tot God te naderen; door hem haalde ik het in mijn hoofd dat ik niet betrouwbaar was en dat ik me te zeer schaamde om mijn broeders en zusters te zien, waardoor ik bijeenkomsten ontweek. Op die manier verwijderde ik me van God en kwam ik in een steeds slechtere toestand terecht. Dank zij God dat Hij een situatie arrangeerde die me in staat stelde opnieuw voor God te verschijnen, en dat Hij gebruik maakte van de communicaties gegeven door de broeders en zusters, waardoor Hij mij toestond om de waarheid te begrijpen en Satans bedrieglijke plannen te doorzien. Vanaf dat moment, zo besloot ik, zou ik dichter tot God naderen en vaker tot Hem bidden; ik zou een normale verhouding met Hem opbouwen, leren hoe de dingen te zien vanuit het perspectief van de geestelijke wereld, en niet toegeven aan Satans verleidingen. Daarna zou ik Gods woorden lezen en lofliederen zingen, wanneer ik ook maar de tijd had. Ik onderhield een normale verhouding tot God en mijn toestand werd langzaamaan weer normaal.

Op een dag spraken een zuster en ik af om ’s avonds een bijeenkomst bij te wonen. Onverwachts kwam de manager op mijn werk opeens de koffiebar binnen, en hij zei: “Ying, onze koffie heeft de tweede prijs behaald in een competitie in een andere provincie. De baas heeft voor vanavond iedereen uitgenodigd om te gaan fonduen en feest te vieren. Heb je zin om mee te gaan?” Ik dacht aan de bijeenkomst van die avond. Terwijl ik eerder mijn getuigenis was kwijtgeraakt vanwege mijn geldzucht en omdat ik mijn ijdelheid en zelfgerichtheid wilde beschermen, was ik vandaag opnieuw tegen een verleiding aangelopen. Ik wilde de waarheid in praktijk brengen en God tevreden stellen, en dus wees ik de uitnodiging af.

Op een dag, enkele weken later, gebeurde het dat ik bepaalde waarheden die ik die ochtend had gelezen, niet helemaal begreep. Daarom was ik van plan mijn broeders en zusters te vragen daarover te communiceren tijdens onze bijeenkomst op die avond. Maar toen het middag was geworden, zei de manager plotseling: “De vrouw van de baas heeft iedereen uitgenodigd om vanavond te komen fonduen. Daarom sluiten we vandaag een uur eerder.” Iedereen zei blij: “Geweldig!” Ik dacht: “Vanavond heb ik een bijeenkomst, dus ik zal hun zeggen dat niet kan gaan fonduen.” Voordat ik de gelegenheid had om te spreken, zei een collega tegen mij: “Ying, je kan niet weigeren mee te gaan, zoals je vorige keer deed. Deze keer moet je meegaan! Zeg tegen je zuster van de kerk dat je vanavond iets te doen hebt. Zo erg is het niet als je een bijeenkomst overslaat!” Toen ik mijn collega zo hoorde spreken, was ik een beetje in de war. Ik vroeg me af wat iedereen van mij zou denken, als ze allemaal zouden gaan fonduen behalve ik. Zouden ze een vooroordeel tegen mij opvatten en denken dat ik ongezellig was? Stel dat ze me zouden buitensluiten: hoe zou ik dan in de toekomst met hen overweg kunnen? Daarom besloot ik dat het beter was als ik deze ene keer met hen uit zou gaan.

Zo verzuimde ik mijn bijeenkomst. Ik voelde me diep schuldig, omdat ik niet standvastig aan mijn getuigenis had vastgehouden; ik had geen zin om iets van de fondue te nemen. Toen ik was thuisgekomen, voelde ik me voortdurend ongemakkelijk en schuldig. Ik bad tot God en zei: “O God! Voor deze beslissing gesteld heb ik er opnieuw voor gekozen mijn bijeenkomst te verzuimen. Ik voel me diep bedroefd en vraag u mij te verlichten en mij toe te staan uw wil te begrijpen.” Nadat ik innerlijk tot rust was gekomen, dacht ik na over alles wat de laatste twee weken was voorgevallen. Waarom waren de twee uitnodigingen om te gaan fonduen nu nét samengevallen met de tijden waarop ik naar de bijeenkomsten van de kerk zou gaan? Op dat moment herinnerde ik mij de communicatie die mijn broeders en zusters eerder hadden gegeven, namelijk hoe dingen uiterlijk gezien wel door mensen leken te zijn geregeld, terwijl ze in werkelijkheid een strijd vormden in de geestelijke wereld, een strijd die achter de schermen werd gevoerd. Eindelijk besefte ik dat Satans bedrieglijke plannen heimelijk schuilgingen achter deze gebeurtenissen. Satan wist dat ik sterk op mijzelf was gericht en dat ik me altijd druk maakte over wat andere mensen van mij vonden en over de mogelijkheid dat mijn collega’s op het werk me zouden buitensluiten. Daarom maakte hij gebruik van mijn zwakheden om mij aan te vallen, met de bedoeling dat ik mijn vlees zou volgen en God zou verraden. Zonder de waarheid was het mij onmogelijk de dingen vanuit het perspectief van de geestelijke wereld te zien, en zo raakte ik verstrikt in Satans bedrieglijke plannen. Zelfs liet ik het bijwonen van bijeenkomsten schieten, om mijn verhouding met mijn collega’s op het werk maar goed te houden.

Ik dacht na over hoe ik in God geloofde zonder plaats voor hem te hebben in mijn hart; wanneer ik in de verleiding kwam, probeerde ik altijd mijn intermenselijke verhoudingen in stand te houden en raakte ik verder verwijderd van God. Zulk gedrag duidde niet op standvastigheid in mijn getuigenis; in plaats daarvan was ik Satans doelwit geworden, en God was het daar niet mee eens. Het was Gods wil dat ik de waarheid in praktijk zou brengen en eerst en vooral Hem tevreden zou stellen wanneer ik tegen een probleem aanliep; dat ik niet zou proberen mijn intermenselijke verhoudingen in stand te houden omwille van mijn eigen ijdelheid en eigenbelang, door me altijd zorgen te maken om wat andere mensen van mij dachten, of wat mijn baas en de collega’s van mijn werk van mij dachten. Toen ik me dit had gerealiseerd, sprak ik in mijn hart een gebed uit tot God: “Ik heb er niet langer behoefte aan om in de toekomst intermenselijke verhoudingen in stand te houden. Wat er ook gebeurt om mij te storen of te belemmeren in het bijwonen van bijeenkomsten, ik zal altijd de waarheid in praktijk brengen en standvastig in mijn getuigenis zijn om God tevreden te stellen!”

Enige tijd later kwam de eigenaar naar de koffiebar om ons, zijn personeel, die zaterdag uit te nodigen voor een zeevruchtenbarbecue. Ik dacht aan de bijeenkomst die ik die zaterdag moest bijwonen, en zei dus dat ik niet kon gaan. De collega’s van mijn werk deelden me mee dat de manager had gezegd dat we allemaal moesten gaan; niet gaan zou maken dat hij gezichtsverlies leed. Ik herinnerde me wat er de laatste keer was gebeurd en besloot dat ik ditmaal mijn intermenselijke verhoudingen niet in stand kon houden; dat ik de waarheid in praktijk moest brengen en standvastig in mijn getuigenis moest zijn om God tevreden te stellen. Dus zei ik op besliste toon tegen hen: “Ik ga echt niet!” Tegen de verwachting in vroeg een van mijn collega’s: “Wat is belangrijker, jouw bijeenkomsten of wij?” Ik wist dat dit Satan was die me verleidde, met de bedoeling te zien of ik mezelf in het nauw zou laten drijven door andere mensen. Daarom lachte ik en zei: “Als je bereid zou zijn om er eentje met me bij te wonen, dan zou je mijn beslissing begrijpen”. Mijn collega van het werk zei niets en vertrok.

Tijdens een bijeenkomst die avond communiceerden we voornamelijk waarheden, zoals het belang van zelfkennis en de manier waarop we onze eigen verdorven gezindheid kunnen erkennen. Ik vond dit enorm heilzaam voor mijn leven. Wanneer ik in het verleden iets tegenkwam wat niet strookte met mijn eigen ideeën, dacht ik nooit over mijn eigen problemen na. Dat bracht me er vaak toe de mensen, gebeurtenissen en dingen om me heen de schuld te geven. Door de waarheid van zelfkennis te communiceren, vond ik een weg om praktisch te handelen. Toen de bijeenkomst voorbij was, was mijn hart gerustgesteld en mijn geest voelde vreugde. Juist toen ben ik eindelijk echt gaan waarderen wat er staat in Gods woorden: “Als je God tevreden hebt gesteld, zal de leiding van God binnenin je zijn en zul je bijzonder gezegend zijn door God, wat je een gevoel van vreugde zal geven: je zult je vooral vereerd voelen dat je God tevreden hebt gesteld, je zult je vooral helder voelen van binnen en in je hart zul je helder en vreedzaam zijn, je geweten zal worden getroost en vrij van beschuldigingen zijn en je zult je van binnen prettig voelen als je je broeders en zusters ziet. Dit is wat het betekent om Gods liefde te genieten en alleen dit is werkelijk genieten van God.”

Door mijn ervaringen in deze periode kreeg ik enig onderscheidsvermogen ten aanzien van de verschillende verleidingen van Satan. Ik begon te begrijpen dat wanneer ongunstige omstandigheden zich voordoen, we meer moeten bidden, Gods wil moeten zoeken en moeten vertrouwen op de waarheid om de mensen, gebeurtenissen en dingen om ons heen tegemoet te treden. Immers, alleen door zo te handelen kunnen we vermijden dat we verstrikt raken in Satans bedrieglijke plannen. Nu zal ik nooit weer toestaan dat een persoon, gebeurtenis of ding me het bijwonen van bijeenkomsten belet! God zij dank. Vanaf vandaag zal ik meer bijeenkomsten bijwonen en mijn uiterste best doen om de waarheid na te streven en God tevreden te stellen!

Lees meer:

De kracht van het gebed

Waarom wij mensen in God moeten geloven en hoe we in hem moeten geloven om zijn goedkeuring te verkrijgen