“Mama, ik wil de operatie dit jaar laten doen.”

“Ja, het is tijd; we hebben het al teveel jaren uitgesteld. Laten we het doen wanneer je naar huis gaat.”

“Ja, Mama, laat me alles dus in orde brengen, en dan kom ik naar huis. We praten binnenkort.”

Een storm van gedachten raasde door Wenjie’s hoofd toen ze de hoorn ophing. Ze dacht terug aan 2010, toen een controle in het ziekenhuis bevestigde dat haar dochter een alvleeskliercyste had. De dokter zei dat ze een heel apart soort operatie nodig had. Indien niet goed uitgevoerd, kan de ingreep een lekkage veroorzaken van de alvleeskliervloeistof, die haar andere inwendige organen zou aantasten. Omwille van dat risico gaf haar dochter de voorkeur aan een conservatieve behandeling met traditionele Chinese geneeskunde, maar de afgelopen drie jaar was de cyste, in plaats van te verdwijnen, in omvang verdubbeld van 6 cm naar 12 cm. Er viel geen tijd meer te verliezen, de operatie moest nu worden uitgevoerd om het ondenkbare te voorkomen.

Wenjie’s onuitsprekelijke lijden, geconfronteerd met een dodelijke ziekte

Die middag wilde Wenjie de prognose voor de operatie van haar dochter zo snel mogelijk weten, dus ging ze naar het ziekenhuis voor een raadpleging. De dokter zei: “De toestand van je dochter is heel ernstig. Voor deze operatie mist niet enkel ons ziekenhuis de vaardigheid, je zult deze nergens in de stad vinden. Het slaagpercentage is slechts 20%. Van degenen die deze operatie overleven leeft 80% niet langer dan een jaar …” Wenjie stond versteld door de woorden van de dokter. Ze had niet verwacht dat de operatie zo moeilijk zou zijn, of dat het risico zo groot zou zijn.

Wenjie voelde zich duizelig en onderdrukt toen ze het ziekenhuis verliet: hoe was dit mogelijk? Wat kunnen we nu doen? Nadat ze de operatie van haar dochter drie jaar hadden uitgesteld zou het leven van haar dochter nog steeds in gevaar zijn als ze de operatie niet zouden doen. De ingreep was echter riskant en het was moeilijk te zeggen of haar dochter zou overleven. Wenjie wilde huilen, maar er kwamen geen tranen. Het enige wat ze kon voelen, was angst.

Toen haar dochter was teruggekeerd, haastte de familie zich naar het ziekenhuis in het stadscentrum. De arts pakte het anatomiediagram op en legde uit: “Dit is een zeer riskante ingreep. We zullen de maag, twaalfvingerige darm, galblaas en alvleesklier moeten verwijderen, en elk weefsel dat is verbonden met de galblaas moet worden verwijderd …” Wenjie voelde zich alsof haar keel werd dichtgeknepen. Zou haar dochter het kunnen overleven als er zoveel organen werden verwijderd? Als de hand van de chirurg uitgleed waren de gevolgen ondenkbaar. Hoe meer Wenjie erover nadacht, hoe erger ze panikeerde. De dokter zei: “De behandeling van je dochter is al drie jaar uitgesteld. Als we de ingreep echt gaan uitvoeren, kan haar lichaam onvoorspelbaar reageren. We kunnen er onmogelijk zeker van zijn dat de operatie succesvol zal zijn. De moeilijkheidsgraad ligt erg hoog …” Wenjie’s kon niets meer denken toen ze de woorden van de dokter hoorde. Ze had het gevoel dat ze op het punt stond ineen te storten.

Gods Woorden zijn het heldere licht dat haar door de donkere nacht leidt

Wenjie keek naar het ziekelijk bleke gezicht van haar dochter en wist dat ze niet mocht huilen; haar dochter leed ongetwijfeld nog meer dan zijzelf, en ze had troost nodig. Wenjie herinnerde zich dat ze een christen was, en dat ze in alle dingen op God moest vertrouwen en tot God moest bidden, en God moest toestaan haar steun te zijn. Alleen God kon haar het vertrouwen en de kracht geven die ze nodig zou hebben om deze omgeving te kunnen blijven ervaren.

Daarom riep Wenjie keer op keer in haar hart God aan: “God! De toestand van mijn dochter is bijzonder ernstig en ik weet niet wat te doen. Ik ben zo bang, maar er is niets dat ik kan doen. God, leid me alstublieft …” Na het gebed herinnerde Wenjie zich plots dat God zei: “Weet dat ik Almachtige God ben, die over het heelal en alle dingen regeert! Voor mij zijn er geen problemen die niet kunnen worden opgelost […]” De verlichting die ze vond in Gods woorden maakte Wenjie’s zwakke hart veel sterker. Ze wist dat ze zich, met God als steun, veilig en zeker kon voelen. Ze begreep ook dat God alle dingen op aarde en in de hemel had geschapen, dat God over het lot van alle wezens in het universum regeert en dat alle dingen deel uitmaken van Gods orkestraties. De Heer Jezus bracht Lazarus weer tot leven, liet lammen lopen, blinden zien en genas de melaatsen. Zijn niet al deze dingen manifestaties van Gods almacht? Artsen kunnen alleen mensen behandelen, ze beheersen het menselijk leven niet. Het leven en de dood van mensen worden beheerst door God. God is de enige hoop van de mensen en de enige bijstand voor de mensheid. Door de verlichting van Gods woorden nam Wenjie’s paniek geleidelijk af tot ze weer rustig werd, en ze voelde zich enorm getroost. Ze wist dat haar dochter en schoonzoon ook in God geloofden, en dus zou ze meer met hen moeten praten over Gods woord. Als iedereen het gezag van God begreep, dacht ze dat iedereen de moed zou hebben om het onder ogen te zien.

Eenmaal thuis bad ze en las Gods woord met haar dochter en schoonzoon. Zij begrepen dat de mens het leven krijgt van God, en dat alles in Gods handen ligt. Zoals de woorden van God stellen: “Er gebeurt niets in het heelal waar ik niet het laatste woord over heb. Wat bestaat er dat zich niet in mijn handen bevindt?” Uit Gods woorden begrepen zij dat Gods gezag en macht het bevattingsvermogen van de mens overstijgen, en dat het lot van elke ziel in het universum wordt geregeerd door God. De zon die oprijst in het oosten en ondergaat in het westen, de torenhoge bergketens, de grenzeloze zee, de beken die in de bergen stromen, de vogels die in de lucht vliegen, de vissen die in het water zwemmen, enz. Alle dingen in de wereld gebeuren in een ordelijke beweging onder Gods heerschappij. Mensen en hun gezinnen, studie, werk, huwelijken, de zegeningen en gezondheid die zij tijdens hun leven genieten, hun toekomst en lot, hun geboorte, veroudering, ziekte, dood enzovoort, zijn allemaal dingen die geen enkele persoon kan beheersen of veranderen. Alleen God kan van deze dingen de auteur zijn. Alles is voorbestemd en gearrangeerd door God. De ziekte van haar dochter, haar leven en dood, en of haar dochter zou overleven, was allemaal niet afhankelijk van haar en haar schoonzoon, noch van de dokter. Het was volledig afhankelijk van God! De ziekte van haar dochter lag in Gods handen. Omdat ze geloofden dat haar dochter haar leven van God had gekregen en dat ook door God kon worden weggenomen, waren Wenjie en haar gezin bereid Gods orkestraties en arrangementen te gehoorzamen, en om de houding van Job ten opzichte van Gods orkestraties en regelingen te imiteren, ongeacht wat het resultaat zou zijn. Ze wilden oprecht geloof hebben in God, en hadden er geen behoefte aan om God verwijten te maken, en dus was het gezin bereid om het leven van haar dochter aan God toe te vertrouwen en Gods orkestraties te gehoorzamen.

Nadat ze Gods wil begrepen hadden, had het gezin van drie het vertrouwen om de ziekte van Wenjie’s dochter onder ogen te zien. Haar dochter zei dapper: “Mama, ik was eerst bang, maar nu ik zoveel van Gods woord heb gelezen, begrijp ik Gods gezag en zie ik in dat mijn leven in Gods handen ligt. Ik heb God, dus ik ben nergens bang voor en ik ben klaar om Gods orkestraties en arrangementen te gehoorzamen.” De moed van haar dochter gaf Wenjie veel troost en zorgde ervoor dat ze zich bijzonder veilig en kalm voelde.

Een wonder, gemaakt in geloof

Op de dag van de ingreep, nadat de dokter klaar was met al de voorbereidingen, was hij door de ernst van de ziekte van haar dochter nog steeds niet zeker dat de operatie zou slagen, dus maakte hij een ongekende uitzondering, en stond Wenjie’s gezin toe om haar nog een laatste keer te zien. Maar Wenjie was erg rustig op dat moment, omdat ze geloofde dat het leven van haar dochter in Gods handen lag, en ze wenste haar dochter aan God toe te vertrouwen. Haar dochter zei tot haar schoonzoon: “God heeft me mijn leven gegeven, dus als ik vandaag zou sterven, mag je God niets verwijten; we moeten Gods orkestraties en arrangementen gehoorzamen …” Haar schoonzoon knikte. Toen de verpleegster haar dochter de operatiekamer inrolde, zag Wenjie een glimlach op haar gezicht, en geen enkel spoor van paniek, waardoor Wenjie zich veel zekerder voelde. De rust en kalmte van het gezin waren schokkend voor iedereen die hen op dat moment zag …

De operatie duurde tien uur. Wenjie zat op de bank in het ziekenhuis, en wachtte gespannen. Na vier uur riep de verpleegster Wenjie dringend. Haar hart bonsde in haar keel, en ze dacht: “Roepen ze me nu al, voordat de ingreep voorbij is? Is er iets ongelukkigs gebeurd?” Onmiddellijk voelde ze zich zo slap dat ze niet meer op haar benen kon staan, maar in haar hart bad ze snel tot God: “God! Leid me alsjeblieft, en geef me de kracht om alles aan te kunnen dat er kan gebeuren!” Na haar gebed kregen haar benen onmiddellijk hun kracht terug, en ze stond recht en volgde de verpleegster naar de deur van de operatiekamer. Ze was volkomen verrast toen de dokter haar vertelde: “De operatie is geslaagd! De operatie is geslaagd! Je dochter is buiten gevaar. Ik had nooit gedacht dat de operatie zou slagen …” Toen ze de opwinding van de dokter zag, voelde ze zich meteen opgetogen. Ze moest God wel danken en prijzen. God was echt almachtig! Wenjie dacht aan Gods woorden: “Door Zijn woorden was de Schepper niet alleen in staat om alles te verkrijgen wat Hij wilde verkrijgen, en alles te bereiken wat Hij wilde bereiken, maar Hij kon ook alles wat Hij had geschapen in Zijn hand houden en over alle dingen regeren die Hij had gemaakt onder Zijn gezag en bovendien was alles systematisch en regelmatig gemaakt.” Ze begreep het; ja, God gebruikte Zijn woorden om de wereld te scheppen en om regels vast te leggen voor de wereld, en Hij gebruikt Zijn woorden om heel de wereld te beheren en de mensheid te leiden. Dat we Gods gezag konden begrijpen, en dat het hele gezin het vertrouwen had om de ingreep onder ogen te zien en moedig deze omgeving te ervaren, was het resultaat van Gods woorden. Wenjie was diep onder de indruk van het feit dat Gods woorden in moeilijke tijden het enige leidende licht zijn voor de mensheid, en dat God degene was waarop ze het meest van alles kon vertrouwen.

Toen de incisies eindelijk gehecht waren, was het al zes uur 's avonds. Toen haar dochter uit de operatiekamer werd geduwd, was het eerste wat ze zei: “Mama, God beschermde mij. Maak je geen zorgen, ik ben in orde …” Toen ze uitgesproken was, viel ze in slaap. Het gaf Wenjie veel troost om de kracht van haar dochter te zien. Ze wist op dat moment dat haar dochter zou leven, omdat Gods levenskracht haar steunde. Wenjie moest aan Gods woorden denken: “Als mensen verzwolgen worden door de wateren, red ik ze uit de tot stilstand gekomen wateren en geef ze de kans om opnieuw te leven. Als mensen hun vertrouwen in het leven verliezen, trek ik ze op van de rand van de dood, geef ze de moed om te leven, zodat ze erkennen dat ik het fundament ben van hun bestaan.” Het is waar, dacht ze. God reikt ons altijd Zijn hand aan om ons te redden wanneer we op de rand van het gevaar staan en om ons te helpen ontsnappen, en alleen God kan zo werken. Dat haar dochter ongeschonden door deze operatie kon komen, was volledig te danken aan Gods zorg en bescherming. Ze dacht terug aan haar eigen ellende en hopeloosheid, en hoe Gods woord haar zoveel troost had gegeven en haar dapper genoeg maakte om de operatie van haar dochter onder ogen te zien. Op het moment dat het leven van haar dochter op het spel stond, was het Gods levenskracht die haar dochter erdoor had geleid, haar dochter toestond de dood met waardigheid tegemoet te treden en haar toeliet te ontsnappen aan de beperkingen van de dood. Terwijl ze aan deze dingen dacht, bood Wenjie in haar hart opnieuw dank en lof aan God …

Haar dochter herstelde snel en tegen de derde dag na de operatie kon ze het bed verlaten, rondlopen en zich wassen. Twee weken later kon haar dochter volledig voor zichzelf zorgen, wat haar verpleegsters en medepatiënten schokte. Ze loofden allemaal haar dochter voor haar snelle herstel, of noemden het gewoon een wonder. Wenjie had gedacht dat haar dochter na zo'n enorme operatie voor de rest van haar leven niet voor zichzelf zou kunnen zorgen. Hoewel ze verrast was door het volledige herstel van haar dochter, wist ze dat dit niet iets was dat mensen konden bereiken. Het was Gods krachtige levenskracht die haar ondersteunde, het wonder van God die leven schept!

Nadat ze het ziekenhuis verliet, verbeterde de gezondheid van haar dochter elke dag, en Wenjie maakte zich eindelijk geen zorgen meer.

Haar dochter herstelt door Gods leiding

Op de 44ste dag na de ingreep zei Wenjie’s dochter plots: “De afgelopen dagen hebben de openingen van mijn alvleesklierdrainage een vreemde geur.” Wenjie dacht dat het een ontsteking kon zijn, en haastte zich met haar dochter naar het ziekenhuis om de wonden te laten ontsmetten. De volgende ochtend was Wenjie doodsbang toen ze zag dat de vloeistof in de drainagezakjes niet meer transparant was zoals gewoonlijk, maar modderig bruin. Wenjie had gehoord dat de meest voorkomende doodsoorzaak bij dit soort ingreep was dat de wonden niet genazen, waardoor alvleeskliervloeistof weglekte en de andere organen aantastte. Wanneer dit gebeurt, overleven patiënten meestal niet langer dan een jaar. Wenjie begon onvermijdelijk weer in paniek te raken. Haar hart bonsde in haar keel en ze voelde een diepe angst. Maar plotseling herinnerde ze zich wat ze te vrezen had met God als haar machtige steun? Vanaf het moment dat haar dochter ziek was geworden, had God hen geleid, en het leven van haar dochter lag in Gods handen. De paniek in Wenjie’s hart ging geleidelijk weer over. Wat er ook zou gebeuren, ze was bereid om het onder ogen te zien.

Toen ze in het ziekenhuis aankwamen, zei de dokter, nadat hij de situatie had gecontroleerd: “Maak je daar geen zorgen over. Dit is goed! Het betekent dat de incisies van de alvleesklier genezen zijn. Meestal duurt het drie tot zes maanden voordat ze volledig genezen. Het verbaast me dat de incisies van je dochter zo snel genezen! Het is echt een wonder! Je hoeft je geen zorgen te maken over eventuele nawerkingen van de operatie. Je dochter is in principe genezen. Kom gewoon elke zes maanden terug voor een controle.” Wenjie’s nervositeit ging over nadat ze de woorden van de dokter had gehoord. In haar hart bedankte ze God keer op keer. Niet lang na de operatie ging haar dochter terug werken. Toen ze dit alles zag, was Wenjie’s hart vervuld van dankbaarheid.

Er zijn sindsdien verschillende jaren verstreken, en Wenjie’s dochter is nog steeds gezond. Als Wenjie terugdenkt aan de weg die haar dochter aflegde van ziekte naar herstel, en hoe God hen heel de tijd beschermde, voelt ze dat Gods levenskracht bovennatuurlijk en krachtig is, en dat ze hen kan leiden om aan de angst voor de dood te ontsnappen, de beperkingen van de dood te overwinnen, en haar dochter uit het gevaar naar veiligheid te leiden Godzijdank! Alle glorie behoort God toe!

Lees meer:

Gods genezing: mijn kind is kritiek ziek – Wie brengt hem buiten gevaar?

De bescherming van God: Hoe mijn kleinzoon van zes in leven is gebleven