Iedere dag die jullie nu doormaken, is cruciaal en van groot belang voor jullie bestemming en lot. Daarom moeten jullie alles wat jullie hebben en iedere minuut die voorbijgaat, koesteren en je tijd benutten om te zorgen dat jullie de grootste winst behalen, zodat jullie leven niet voor niets geweest zal zijn. Misschien zijn jullie verward over waarom ik dit zeg. Om eerlijk te zijn, ben ik niet blij met het gedrag van ieder van jullie, want wat ik hoopte te zien in jullie is meer dan wat jullie nu zijn. Daarom kan ik het zo stellen: jullie staan allemaal op de rand van de afgrond. Van jullie eerdere roep om redding en het verlangen dat jullie vroeger hadden om de waarheid na te streven en het licht te zoeken, is bijna niets meer over. Dit is hoe jullie mij uiteindelijk belonen en het is iets dat ik nooit verwacht had. Ik wil de waarheid geen geweld aan doen met mijn woorden, want jullie hebben mij vreselijk teleurgesteld. Misschien willen jullie het hier niet bij laten, willen jullie de realiteit niet onder ogen zien, maar ik wil jullie ernstig vragen: waar zijn jullie harten in al deze jaren vol van geweest? Aan wie zijn jullie harten ten diepste loyaal? Zeg niet dat mijn vraag als een donderslag bij heldere hemel komt en vraag ook niet waarom ik zo’n vraag stel. Jullie moeten weten dat het is omdat ik jullie door en door begrijp, teveel om jullie geef, en een te groot deel van mijn hart zich bezighoudt met jullie doen en laten. Daarom blijf ik jullie bevragen en lijd ik zo zwaar. Maar mijn enige beloning is onverschilligheid en ondraaglijke gelatenheid. Denken jullie echt dat ik niet weet hoezeer jullie tekortschieten tegenover mij? Als jullie dat denken, bewijst dat des te meer het feit dat jullie mij niet met ware welwillendheid behandelen. En daarom zeg ik jullie dat jullie je kop in het zand steken. Jullie zijn allemaal zo slim dat jullie zelf niet weten wat je doet. Hoe verantwoorden jullie je dan richting mij?

De vraag die mij het meest bezighoudt, is aan wie jullie harten loyaal zijn. Ik zou ook willen dat ieder van jullie zijn of haar gedachten eens op een rijtje zet. Vraag jezelf aan wie je werkelijk loyaal bent en voor wie je leeft. Misschien hebben jullie nooit zorgvuldig nagedacht over deze vraag, dus laat mij het antwoord op deze vraag voor jullie onthullen.

Iedereen die een geheugen heeft, zal dit feit erkennen: ieder mens leeft voor zichzelf en is loyaal aan zichzelf. Ik geloof niet dat jullie antwoord helemaal correct is, want ieder van jullie bestaat in je eigen leven, en je worstelt met je eigen moeilijkheden. Daarom zijn jullie loyaal aan de mensen van wie jullie houden en de dingen die jullie leuk vinden, en niet volledig loyaal aan jezelf. Omdat jullie allemaal zijn beïnvloed door de mensen, gebeurtenissen en dingen om je heen, zijn jullie niet werkelijk loyaal aan jezelf. De reden dat ik dit zeg, is niet omdat ik het goedkeur dat jullie loyaal zijn aan jezelf, maar om jullie loyaliteit aan om het even wat bloot te leggen, omdat ik in al die jaren nooit de loyaliteit van iemand van jullie heb ontvangen. Jullie hebben me jarenlang gevolgd, maar hebben me nooit een greintje loyaliteit bewezen. In plaats daarvan hebben jullie je op de mensen gericht van wie je houdt en de dingen die je leuk vindt, zozeer dat ze in jullie hart gesloten en nooit en te nimmer losgelaten worden. Als jullie enthousiast en gepassioneerd zijn over iets waar je van houdt, is dat altijd wanneer jullie me volgen of ook al wanneer jullie naar mijn woorden luisteren. Daarom zeg ik dat jullie de loyaliteit die ik van jullie eis, in plaats daarvan gebruiken om loyaal te zijn aan je ‘lievelingetjes’, om die te koesteren. Jullie brengen ook wel wat offers voor mij, maar jullie geven niet alles, die offers betekenen niet dat ik het ben aan wie je waarlijk loyaal bent. Jullie houden je bezig met de dingen waaraan je toegewijd bent. Sommigen zijn loyaal aan hun kinderen, anderen aan hun man, hun vrouw, aan geld, sommigen aan werk, hun meerderen, hun status, of aan vrouwen. Als het gaat om de dingen waaraan jullie loyaal zijn, dan zijn jullie nooit moe of bezorgd geweest. Jullie zuchten er alsmaar meer naar om nog meer te bezitten van datgene waar jullie loyaal aan zijn, met nog hogere kwaliteit, en jullie hebben nog nooit opgegeven. Als het gaat om de dingen waaraan jullie toegewijd zijn, dan staan ik en mijn woorden altijd onderaan het lijstje. Jullie hebben ook geen keus dan die op de laatste plaats te zetten. Sommige mensen houden zelfs die laatste plek over voor iets waar ze loyaal aan willen zijn, maar wat ze nog niet hebben ontdekt. Zij houden helemaal geen enkel plekje voor mij over in hun hart. Misschien denken jullie dat ik veeleisend ben, of dat ik jullie vals beschuldig. Maar hebben jullie er ooit aan gedacht dat terwijl jullie je vermaken met je familie, jullie nooit eens loyaal aan mij zijn geweest? Doet dat jullie in tijden als deze geen pijn? Wanneer jullie harten vervuld zijn van vreugde omdat jullie beloning ontvangen voor jullie arbeid, voelen jullie je dan niet ontmoedigd dat jullie jezelf niet genoeg hebben uitgerust met de waarheid? Wanneer hebben jullie bittere tranen geweend, omdat jullie mijn goedkeuring niet hebben ontvangen? Jullie pijnigen je hersenen voor je zonen en dochters en doen allerlei moeite, en nog zijn jullie niet tevreden, jullie vinden nog dat je niet genoeg doet voor je kinderen, dat je niet al je kracht hebt opgeofferd. Maar tegenover mij zijn jullie altijd nalatig en achteloos. Jullie houden mij alleen in je herinnering, maar niet blijvend in je hart. Mijn devotie en inspanningen zijn aan jullie niet besteed, jullie hebben die nog nooit begrepen en jullie denken dat een kort moment van reflectie hierop al genoeg is. Dit soort ‘loyaliteit’ is niet waar ik al zo lang op wacht, dit is me al lange tijd een gruwel. Maar wat ik ook zeg, jullie blijven slechts een of twee punten erkennen en zijn niet in staat het volledig te accepteren, omdat jullie zoveel zelfvertrouwen hebben en altijd zelf kiezen welk deel van mijn woorden jullie accepteren. Als het nog steeds zo is met jullie, dan heb ik alsnog manieren om jullie zelfvertrouwen aan te pakken. Ik zal ervoor zorgen dat jullie erkennen dat al mijn woorden waar zijn, en geen verdraaiing van de waarheid.

Als ik nu meteen wat geld voor jullie neerlegde en jullie de vrijheid gaf om te kiezen – en als ik jullie niet zou veroordelen om jullie keuze – dan zouden de meesten van jullie het geld kiezen en de waarheid verzaken. De beteren onder jullie zouden het geld opgeven en aarzelend de waarheid kiezen, terwijl zij die zich in het midden bevinden het geld met één hand zouden grijpen en de waarheid met de andere. Zou jullie ware aard zo niet duidelijk worden? Bij de keuze tussen de waarheid en iets wat jullie trouw zijn, zouden jullie allemaal deze keuze maken, en jullie houding zou dezelfde blijven. Is dat niet het geval? Zijn er onder jullie niet velen die heen en weer zijn gezwalkt tussen goed en fout? Waar positief wedijverde met negatief, en zwart met wit, zijn jullie je toch wel bewust van de keuzes die jullie maakten tussen familie en God, kinderen en God, vrede en verscheuring, rijkdom en armoede, status en alledaagsheid, gesteund worden en verstoten worden, enzovoorts? Tussen een vredige en een verscheurde familie kozen jullie het eerste, en dat zonder enige aarzeling; tussen rijkdom en plicht kozen jullie opnieuw het eerste, zelfs zonder de wil om naar de wal terug te keren;^[a] tussen luxe en armoede kozen jullie het eerste; tussen jullie zoons, dochters, echtgenotes en echtgenoten aan de ene kant en mij aan de andere kant kozen jullie het eerste; en tussen notie en waarheid kozen jullie weer eens het eerste. Allerlei slechte daden van jullie overziend, heb ik gewoonweg het vertrouwen in jullie verloren. Ik ben gewoon verbijsterd dat jullie harten zulke weerstand bieden dat ze hard blijven. Vele jaren toewijding en inspanning hebben mij kennelijk niets méér opgeleverd dan door jullie verlaten te worden en jullie wanhoop. Maar met de dag groeit mijn hoop voor jullie, want mijn dag is aan iedereen volledig openlijk tentoongesteld. En toch volharden jullie in het zoeken van duistere, slechte dingen en weigeren jullie het om je greep daarop te verslappen. Wat zal dan jullie uitkomst zijn? Hebben jullie hier ooit zorgvuldig over nagedacht? Als jullie gevraagd werd om opnieuw te kiezen, wat zou dan jullie standpunt zijn? Zou het nog steeds het eerste zijn? Zouden jullie mij nog steeds teleurstelling en ellendig verdriet brengen? Zou er in jullie harten nog altijd ook maar één greintje warmte zijn? Zouden jullie je nog altijd niet bewust zijn van wat te doen om mijn hart te troosten? Wat kiezen jullie op dit moment? Zullen jullie je aan mijn woorden onderwerpen, of zullen jullie ze moe zijn? Mijn dagen zijn voor jullie ogen tentoongespreid, en wat jullie nu te wachten staat is een nieuw leven en een nieuw beginpunt. Maar ik moet jullie zeggen dat dit beginpunt niet het begin is van nieuw werk uit het verleden, maar de afsluiting van het oude werk. Met andere woorden: dit is het laatste bedrijf. Ik denk dat jullie allemaal kunnen begrijpen wat er ongebruikelijk is aan dit beginpunt. Binnenkort komt er echter een dag waarop jullie de ware betekenis van dit beginpunt zullen begrijpen, dus laat ons er samen aan voorbijgaan en de aanstaande finale verwelkomen! Wat mij wel zorgen blijft baren over jullie is dat jullie, wanneer jullie te maken krijgen met ongerechtigheid en gerechtigheid, altijd het eerste kiezen. Maar dat alles ligt in jullie verleden. Ook ik hoop alles van jullie verleden te vergeten, al is dat erg moeilijk. Niettemin heb ik daar een erg goede methode voor: laat de toekomst het verleden vervangen, en sta toe dat de schaduwen van jullie verleden verdreven worden in ruil voor jullie ware zelf van tegenwoordig. Daarom moet ik jullie vragen de moeite te nemen om opnieuw te kiezen: aan wie zijn jullie nu eigenlijk trouw?

Voetnoten:

a. Naar de wal terugkeren is een Chinese uitdrukking die betekent “terugkeren op het rechte pad”.